Kiedy szałas nabrał kształtów, Johnny zadał Alexandrze nurtujące go od początku budowy szałasu pytanie... to pytanie nurtowało go cały dzień... nie mógłby zasnąć, gdyby się o to nie spytał:
- Przepraszam, ale czy plany budowy szałasu przewidują jakąś małą ubikację? Bo to bieganie w krzaczki jest męczące i czasem można wdepnąć w pozostałości po kimś.

Mimo że nie miałem dużo wspólnego z samym Kościołem, postanowiłem zaryzykować i oddać swoją decyzję duchownemu. Nie mam nic do stracenia. Wypaliłem ostatnią dawkę trawki i wymyśliłem sobie pytanie, na które można odpowiedzieć tylko "Tak/Nie". Podszedłem do pastora. Od odpowiedzi zależało to, gdzie pójdę.
- Hej, joł, jak Ci tam... nieważne, odpowiedz mi tylko na pytanie - tak, albo nie. - wziąłem głęboki oddech i zapytałem:
- Czy można powiedzieć "nie" Pandzie?

Nikola już widział Celadesa z bliska gdy ten nagle potknął się i spadł. Wyglądało to dość dziwnie ale jak ludzie nie patrzą pod nogi to potem coś takiego się dzieje. Babcia Nikoli zawsze mówiła mu że tylko człowiek uważny zajdzie daleko a ten, który kieruje się bezmyślnie do przodu tylko nogę sobie złamie. Jednak babcia była mądra - pomyślał sobie Nikola zastanawiając się co tu by zrobić. (...)

Umbastyczny napisał/a:
Ian nie mógł się powstrzymać i postanowił zażartować sobie z Jamesa. Podszedł do kabiny, w której właśnie kąpał się mężczyzna i zapukał lekko w nią knykciami.
- Wpuścisz mnie? Masz tam dużo miejsca, a razem będzie raźniej.

A więc teoria James'a się sprawdziła. Ian nie był księdzem tylko gwałcicielem, który już od dawna miał ochotę na James'a i teraz postanowił zrobić pierwszy krok.

Catherine jeszcze nie zdążyła odpowiedzieć, gdy James poprosił Iana o podanie ubrań. Pastor ucieszył się, bo miał kolejną okazję by postraszyć faceta.
- Podam Ci wszystko, ale ubierz tylko bieliznę. Na wyspie i tak jest ciepło, więc Ci nie potrzeba nic więcej. Opalisz się równomiernie, a niektórzy będą mogli sobie popatrzeć.

- Hej! - Johnny zapukał w drzwi kabiny. - Jestem helikopter, mogę cię przelecieć?

- No ja pierdolę... - pomyślał sobie Johnny - Jak długo można czekać na jeden debilny post z odpowiedzią?!
Johnny wziął kokosa i odszedł.

Pastor zaczął zażerać jabłko, więc Johnny skorzystał z okazji, aby mu się zwierzyć.
- Wiesz co? Czasami czuję, że gramy w jakiegoś zasranego mistrza przetrwania przez internet. - powiedział mu całkowicie poważnie Johnny.



- O czym Ty mówisz? Musisz mieć bardzo bujną wyobraźnię. Myślisz, że ludzie nie mają jak spędzać czasu tylko na jakichś beznadziejnych forach?

Johnny przestał grać i zwrócił się do Alexandry:
- Śpiewaj w rytmie! Ja gram ćwierćnutę i ósemkę w trioli w gamie C-dur posługując się jego subdominantami i dominantami, tzw. triadą harmoniczną, a ty to besztasz i śpiewasz półnuty w trioli ćwierćnutowej, na dodatek w tonacji G-dur i jedziesz tylko i wyłącznie na tonice. Muszę przez to co chwilę zmieniać skalę pentatoniczną. Po za tym metrum to 8/12, a nie 4/4. Przy kluczu wiolinowym nie ma znaku chromatycznego. A po drugiej zwrotce jest repetycja, która kończy się pierwszą woltą, po której następuje następna repetycja, tym razem kończąca się drugą woltą. Na dodatek na samym początku jest przedtakt.
Johnny skończył popisywać się swoją wiedzą muzyczną i dodał na koniec:
- Grałem w Guitar Hero, więc znam się na muzyce!

agusia napisał/a:
...

adi1991 napisał/a:
Nikola spojrzał na żołnierzy i mimo ich początkowego wrogiego nastawienia ucieszył się na ich widok. Po chwili gdy miał już ręce w górze powiedział:

- Witajcie towarzysze. Jestem Nikola Jovanović. Też jestem żołnierzem - dodał Nikola by podkreślić że jest ich sojusznikiem. - Szukam pomocy. To jak? Pomożecie?

Blondyn spojrzał na Johnatana, nie lubił go. Irytował go- był gburem, chamem, prostakiem, kretynem, draniem, leniem, świrem takim samym jak Furfon.
- Nie twój interes kretynie. - odparł wzruszając ramionami.

Connie: - Aha... Czyli co mogę wejśc?- spytałam bo nagle ktoś wepchnął mnie do środka. Po chwili zorientowałam się że była to Beatrice. Nie czekając na odpowiedź weszłam dalej i usiadłam w jakimś suchym koncie. Było mi zimno w tych mokrych ubraniach, ale co miałam teraz zrobic? przecież nie mam nic suchego. Brr... Zimne i mokre ubrania są naprawdę nieprzyjemne. Fajnie było sobie tak uśiąśc i czuc koło siebie tyle oddechów. Kącik był przytulny, więc rozgościłam się w nim prostując nogi. Żeby było mi cieplej, ściągnęłam buty i skarpety i siedziałam tak szczęśliwa...

Melody: Nagle coś w szałasie zepsuło wilgotny zapach deszczu. - Ale jedzie, czujecie to?- Wędrowałam wzrokiem po twarzach i zobaczyłam Connie siedzącą szczęśliwą bez skarpet. - Fuj, kobieto. - Powiedziałam cicho do siebie. - Wystaw je na deszcz. Bedzie jeszcze przyjemniej - mówię Ci! - Podsunęłam Drew.

Martin: Martin patrzył z zainteresowaniem co w jego szałasie robi Connie. Nie zdecydował się skomentować zachowania blondynki, lecz takich oporów nie miała Melody. Szybko wypaliła co na temat Connie sądzi, sprawiając, że Celades niemal wybuchnął śmiechem.

jazeera napisał/a:
Po krótkim marszu w tunelu dotarliśmy do chatki. Chatka ta jest opuszczona od dawna, jest zarośnięta od strony zewnętrznej przez przeróżną winorośl i inne krzaki, większość mebli jest z drewna, jest też piętro, w szafkach nic raczej nie ma. Beatrice miała już kucnąć przy leżącej Becky na kanapie, kiedy to podszedł do niej jak się później okazało James, mężczyzna którego wcześniej odepchnęła
- Zasada numer 1. Jeśli chcesz żyć trzymaj się z dala od Johnatana Starka. Zasada numer 2. Jeśli chcesz żyć trzymaj się z dala od siostry Starka. - wyrecytowała po czym uśmiechnęła się nonszalancko - Beatrice.

MietowyJohnathan napisał/a:
O Boże! - powiedział Johnny na widok płaczącej Dakoty - Te sucharki są aż tak niedobre?

Diego napisał/a:
- Mer to taki władca, zarządzający miastem

Victor napisał/a:
Tymczasem Victor miał dziwny sen. Śniło mu się, że włada całym królestwem a bardowie układają na jego cześć pieśni. Siedział zadowolony na honorowym miejscu, gdy nagle coś się zmieniło. Sceneria uległa zmianie, zamek zamienił się w drewnianą chatę, a tron w stare krzesło. Bard zaś nadal śpiewał, lecz jego piosenka wydawała się jakaś dziwna:


Gdzieś na królestwa północy
rozbili się spadochroniarze
Wciąż nie ma żadnej pomocy
Lecz za to jest trochę wrażeń.

Gdzieś na królestwa południu
przybysze spadli z nieba
Zdaje się, że chcą pomocy
Nic więcej im nie potrzeba.

W samym królestwa sercu
Wreszcie spotkali się razem
i bawią się tam w domek
ich mistrza gry nakazem

Lecz "Victor" tak bawić się nie chce
Wciąż czuje przygody głód
Chodźcie tu - krzyknął do ludu
Przebiegli rzekę w bród.


Wiktor zbudził się zlany potem. Spojrzał w lustro stojące na przeciw łóżka. Przyśnił mi się koszmar. - powiedział do swojego odbicia.

Wielebny wiedział jednak dobrze, że może porozmawiać z królem dopiero wieczorem, bo teraz jest offline, a Umba niedługo wychodzi, a wróci wieczorem.

-Jesteś głodna? - z jego ust wydobyły się takie słowa, Sam zawsze był głodny, więc może razem z Becky będą mieli chociaż jedną rzecz, która ich będzie łączyła.

//Przykro mi, ale przejmuję władzę w MP. Wprowadzę totalitaryzm. Tak więc:
CELE:
- Upieczcie Martina albo Niemkę na ognisku
- Wypierdalać do lasu i budować dom dla Johnny'ego.

Po za tym jutro robię radę wyspy. Możecie do mnie wysyłać głosy na PW, chociaż i tak już wszystkie zdążyłem sfałszować.

//Sorry, poniosło mnie. To wszystko przez moje zapędy dyktatorskie.

adi1991 napisał/a:
A Nikola postanowił to wszystko olać i poszedł w pizdu w las.

- Ja w domciu mogę być jedną z wielu osób, która uwielbia miłość i pokój, będziemy razem szydełkować serduszka. Przepraszam, że byłem niemiły. To było nieprzytulaste i niemisiaste z mojej strony. Teraz już będziemy się lofffciać. Wybaczysz takie głuptaskowi jak ja?

Nikola szedł sobie przez dżunglę i jadł papaję gdy nagle dostał granatem. Po chwili poczuł tylko że nie żyje i udał się do nieba by tam móc żyć w papajowym gaju pośród pastwisk i łąk gdzie pasły się kozy oraz pól gdzie hodowano ziemniaki.

Na ognisku piekła się smakowicie wyglądająca Niemka, ale nie miałam ochoty jej jeść. Niemcy mieli ostatnio zakażone ogórki.

Casines napisał/a:
-Mhmhmhm - odparłem, bo jak mogłem coś powiedzieć z zakneblowanymi ustami.