/cóż, w radzie odpadnie jedna osoba...
BTW, Ana lideruje/

Frank stał na plaży i patrzył się w ocean. Wiedział, że już się stąd nie wydostanie. Że to wszystko nie ma sensu. Całą drogę milczał, ponieważ nie miał już siły wymyślać planów ucieczki. Po prostu poddał się losowi.

Poszedł wgłąb dżungli w środku nocy wraz ze swoim plecakiem. Wyciągnął ze środka flaszkę wódki i jakiegoś winiacza. Szybko je otworzył i wypił w ciągu kilku minut. Zasnął. Leżał cuchnący alkoholem i zwijał się z bólu w żołądku.
Obudził się przed świtem i spojrzał w kierunku słońca. Oślepiło go zupełnie. Gdy przesunął się lekko w cień, aby ochronić się przed słońcem, zobaczył parę zjaw.
Na początku usłyszał szlochanie. Gdzieś za drzewami zobaczył płaczącą kobietę. Była to jego matka. Ukryła twarz w tłustych włosach i brudnych rękach, łkając lekko. Szelest liści wskazywał na to, że usiadła. Lapidus stracił ją jednak z oczu.
"Jesteś pewny?" - usłyszał za sobą. Odwrócił się.
Za nim znajdował się jego zmarły brat, alkoholik. Umarł, upijając się na własnym ślubie.
Stał z pustą flaszką w ręku. Kapały z niej krople alkoholu prosto na liście. Chwiał się lekko z nogi na nogę i patrzył się obłędnym wzrokiem na pijaną twarz Lapidusa.
- CCzzzooo jezszzsst? - próbował powiedzieć pilot, ale język mu się plątał.
- Widzisz? Nawet nie jesteś w stanie mówić. Tak więc pytam - czy jesteś pewien? - odpowiedział mu jego brat.
Frank zrozumiał co się dzieje. Spojrzał na butelkę wódki. Ponownie była pełna. Szybkim ruchem próbował ją złapać, ale nie mógł trafić. Cały się trząsł. Spojrzał jeszcze raz na brata, lecz ten tylko kiwnął głową.
Gdy dotknął butelki oblała go ściana deszczu. Lało w całej dżungli, zupełnie nagle. Słońce zaszło. Usłyszał głosy. Z deszczu, niczym z mgły, wyłaniały się kolejno postacie. Widział wśród nich Bernarda:
"...pozwólcie mi samotnie czuwać na swoim stanowisku..."
Lincolna:
"...Znam dobrego szewca. Jeżeli chcesz mogę podać Ci adres..."
Kilka postaci kobiecych, w tym Jo i Letty uśmiechające się do niego.
Następnie Suzanne wycierającą się z wymiocin, przy czym odsłaniającą trochę biustu.
Na końcu zobaczył gościa w płaszczu.
"Nie musicie się mnie obawiać."
W tym momencie zniknęli wszyscy oprócz jego brata, który wystawił do Franka rękę w geście zaproszenia. Ten podniósł do góry flaszkę alkoholu i wypił ją duszkiem.
Ogarnęła go ciemność, spadał w otchłani, a światło się od niego oddalało... Pożegnał się z dżunglą. Pożegnał się z rozbitkami. Był gotów. Wydostał się z Wyspy tylnym wyjściem.