Hmm bardzo dobry filmiak i dziwie się, że tak niewiele macie o nim do powiedzenia.
Ano właśnie. O ile same oceny raczej mnie nie zdziwiły, a wręcz ucieszyły, tak Wasze recki trochę mnie rozczarowały
To co ciekawe tutaj to przede wszystkim dość ekstrawaganckie zestawienie różnych estetyk, które działa.
No właśnie dla mnie to zestawienie w ogóle momentami balansuje na granicy kiczu. Ale, ale! Czy właśnie taka nie jest kultura romska? Swego czasu, jak z April szukałyśmy pomysłów na teledyski ślubne, trafiłyśmy też na cygańskie wesela, obczajcie sobie jedno bogatsze tutaj. Żeby nie było, zjeździłam dużą część Rumunii i to serio tak wygląda, zresztą każdy się z Romami zetknął, nie ma tu co opowiadać Nie ukrywajmy r11; na Romów ciężko się patrzy, ciężko ich akceptować. Ich środowisko jest tak hermetycznie zamknięte, że praktycznie nie da się do nich dołączyć, ale też nie da się uciec. Dla mnie sam fakt, że Kusturica w ogóle podejmuje już nie pierwszy raz się tematykę Romów bałkańskich (z tego co się orientuję, to jest jedna z biedniejszych, jak nie najbiedniejsza część romskiej społeczności) z takim wyczuciem, jest godny pochwały.
Z jednej strony jest to oczywiście portret Cyganów, raczej dość realistyczny (naturszczycy, język romski, muzyka, itd.), ukazanie kultury, warunków życia, roli pieniądza (nie mam o tym ZIELONEGO pojęcia, więc tu się pewnie panda bardziej wypowie).
Szczerze mówiąc też o wszystkich zwyczajach wiem niewiele. Wiem o roli rodziny i "mentora" (stad Ojciec Chrzestny był tutaj jak najbardziej na miejscu). Wiem też, że w niektórych grupach kobiety nie mogą nosić niczego poza sukienkami. Na pewno muzyka jest przedstawiona w 100% realistycznie, bo czytałam o tym jakiś artykuł na etnomuzykologię - Bregovic robi robotę, ale też są fragmenty Taraf de Haidouks, no ogólnie sztos. Jestem średnio obiektywna, bo ta stara muzyka cygańska (nie to co teraz na festiwalach robią) bardzo mi się podoba.
I to byłby ten realizm, natomiast sfera magiczna objawia się w tych całych marzeniach, snach, poetyckich obrazach, a także w elemencie popkulturowym (czy jak to tam nazwać), który uosabia ten niby lepszy świat
Ano właśnie! Cały film można chłonąć takiego romskiego ducha, którego nieodłącznym elementem jest wynaturzenie swoich marzeń na własne życzenie. Jest w tym słodycz, jest też sporo goryczy. A przede wszystkim - jakieś to wszystko wydaje się prostsze z takimi romskimi pragnieniami
Tylko jak Bóg słyszy za chwilę znowu to ludzkie pierdolenie, to ma dość i spada z powrotem xd
Świetne było to zakończenie, zgadzam się.
edit: nie wspomniałem oczywiście o zwierzątkach, które przewijają się praktycznie przez cały film. Nie wiem co one mogą symbolizować? Naturę?
Chyba nawiązanie do ich dawnego, wędrownego stylu życia, kiedy byli jej bliżej. Te zwierzęta się pojawiają dość nieoczekiwanie, ale zawsze mają jakieś tam znaczenie. Nie szukalabym tutaj jednak uniwersalnej symboliki - oni sobie sami ją tworzą i być może inna grupa zupełnie inaczej interpretowałaby pojawianie się tych zwierząt.
Nie mam weny kompletnie do recenzji i nawet nie wiem o czym chciałbym napisać.
Generalnie film mi się bardzo podobał. Kupił mnie już samym początkiem, czyli te scenki o 3 mordercach, niedoszły samobójca oraz nurek przy gaszeniu pożaru.
A potem było tylko wciąż bardzo dobrze. Wszystkie historie już same w sobie mi się podobały, były ciekawe i miały coś w sobie. Ale jak dołożyły do tego ich przeplatanie się, pewne połączenia, analogie to jest tylko lepiej. Nie wiem co miłego jeszcze mogę napisać, po prostu kawał dobrego filmu.
Z rzeczy na minus trochę czas trwania, jednak ponad 3h to dużo na jeden film, ale szczerze mówiąc całkiem szybko i miło mi ten czas zleciał, obejrzałem na raz. Tylko jakoś tak ciężko mi się skupić cięgiem na jednej rzeczy te 3h.
I jakoś postać Toma Cruisa, jak i sam aktor mnie nie przekonali.
Moja ulubiona postać to policjant i podobał mi się cały wątek tego teleturnieju dziecięcego.
Nie wiem co pisać, może jakoś się ustosunkuje do Waszych wpisów.
8/10
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Magnolie obejrze jutro lub pojutrze. Na razie jestem w Tylawie, a jutro prawie cały dzień podróży do domu, wiec mogę nie dac rady takiego długiego filmu...
Ale jakby ktoś chcial, np umba, obejrzeć koleiny film, to daje:
o, tym razem otherw dala film z mojej listy do klubu, sztos! to troche jednak zaburza moj kolejny pomysl, bo tez byl dosc etnograficzny... spojrze na liste flaka ze statami i dam cos innego dla urozmaicenia
obejrzalabym magnolie ale ten film ma 3 godziny, musze sie zebrac i miec czystsza glowe, mysle ze po weekendzie dam rade
Edytowane przez panda dnia 13-08-2019 18:13
panda napisał/a:
o, tym razem otherw dala film z mojej listy do klubu, sztos! to troche jednak zaburza moj kolejny pomysl, bo tez byl dosc etnograficzny... spojrze na liste flaka ze statami i dam cos innego dla urozmaicenia
spokojnie, następny taki nie będzie
Ale nie było jeszcze w klubie takiego filmu, więc dałam. Tzn w tamtej edycji był ten film Herzoga, co Lion dał (Fitzcarraldo). Podobał mi się. Mam nadzieję, że ten też mi się podoba
We are all evil in some form or another, are we not?
Trzy godziny oglądania, a ja w sumie nadal nie wiem, o czym był ten film.
Takie pitu pitu o pierdołach, niezbyt mnie nie interesujących i nic nie wnoszącym do mojego życia. Ani pod względem treści, ani walorów artystycznych film jakoś mnie nie ujął.
nurek przy gaszeniu pożaru.
Scenka znana z Czarnych historii grupie, która wracała z April z ostatniego zlotu
Ogólnie te historyjki i samobójstwie-zabójstwie i żabach też są znane. Do tego deszcz żabowy kojarzy się oczywiście z Biblią.
Miało być to chyba wykorzystane jako ilustracja zbiegów okoliczności, którymi jesteśmy otoczeni na co dzień. A no tak, to zbiegi okoliczności, a nie przeznaczenie niestety, choć fan Lostów powinien mówić inaczej
Dochodzą do tego decyzje i ich konsekwencje zarówno dla je czyniących jak i osób trzecich.
No i fajno, tylko gdyby to było jakoś bardziej interesująco przedstawione.
Z rzeczy na minus trochę czas trwania, jednak ponad 3h to dużo na jeden film, ale szczerze mówiąc całkiem szybko i miło mi ten czas zleciał, obejrzałem na raz.
Ja nie i nieco mnie zmęczył.
Czułam się, jakbym oglądała znowu "Atak paniki", tylko tamto na szczęście było krótsze.
Ogólnie to było takie bla bla bla i tyle. No zawiodłam się trochę.
We are all evil in some form or another, are we not?
Film, który chciałem i tak obejrzeć, z klubem czy bez, więc cieszyłem się, że się pojawił i przyspieszył się proces oglądania. Niestety już na wstępie muszę powiedzieć, że trochę się rozczarowałem.
Może najpierw to co mi przypadło do gustu. A mianowicie dwie perspektywy czasowe, dzięki którym poznaliśmy dwa oblicza Karamakate, mogliśmy oglądać jego przemianę.
Na plus też wypadło ukazanie dwukrotne tej wioski misjonarza, generalnie akcja tam była najciekawsza.
Podobało mi się też pokazanie ciągu przyczynowo-skutkowego działalności białego człowieka w Ameryce Południowej. No i oczywiście przybliżenie indiańskich tradycji i kultury - to też duży plus.
Mam jednak wrażenie, że wszystko to co mogło być ciekawe zostało tylko pobieżnie liźnięte. Film, w moim odczuciu, bardzo płytko i nijako pokazuje tę "indiańskość", ich więzi z naturą, ich wierzenia. O dziwo spodziewałem się więcej filozofii, więcej przyrody. Generalnie to jest zwykły film przygodowy, z lekką nutą czegoś "wyższego". Zwykły przeciętniak, który aspiruje do czegoś lepszego za pokazanie etniczności.
A sfera przygodowa też mnie nie porwała, najciekawsze momenty jak już wspominałem to ta wioska misjonarza / kult.
Liczyłem na pełne danie z Indian, a dostałem zupkę w proszku.
A, jeszcze co do czarno-białej konwencji. Widzę jej plusy, widzę minusy, generalnie wychodzi to ok, ale chyba wolałbym ten film w kolorze.
Ode mnie na 6, takie wahające się między 5 i 6.
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Nie był zły ten film, choć też nie należał do szczególnie wybitnych. W każdym razie bardziej przypadł mi do gustu niż "Wujek...", jeśli weźmiemy pod uwagę filmy o łażeniu po dżungli.
Ogólnie mówiąc film można nazwać filmem drogi, choć dość nietypowym, bo bohaterowie poruszają się głównie po rzece. Rzeka porównywana jest tutaj do węża, co w sumie nie dziwi, zważając na jej kształt.
I tak jak w każdym filmie drogi, bohaterowie napotykają na różne miejsca, które w jakiś sposób ich kształtują. Na plus tutaj dodanie drugiej linii czasowej. Tak więc jeden bohaterów przemierza drogę w obu liniach czasowych, a biali przybysze - każdy w swojej. Można dzięki temu zaobserwować nie tylko zmianę bohatera, ale także zmiany, jakie zaszły w konkretnych miejscach.
Ich celem jest znalezienie świętej rośliny halucynogennej i tutaj pojawia się motyw (pojawiający się zresztą często) konfliktu nauki i wiary/mistycyzmu. Biały człowiek jest przedstawicielem tej pierwszej, a szaman oczywiście drugiej opcji. Te konflikty unaoczniają się w sumie przez cały film, choć nie jest to jakoś szczególnie agresywne.
Kolejną sprawą, na którą warto zwrócić uwagę to "wartości", jakie przywlókł ze sobą biały człowiek: wojny, niewolnictwo i tortury, te wszystkie chore misje i nawracanie Indian, narzucanie swojego stylu życia i systemu wartości. Widać, jak wiele złego przynieśli biali, a jednocześnie, jak okradali Indian z ich dóbr. No i niestety jest to prawda i zawsze nieprzyjemnie się na to patrzy.
Co do konwencji czarno-białego filmu, to nie jestem przekonana, czy była tutaj potrzebna. Z jednej strony bardzo brakowało mi kolorów tych pięknych krajobrazów "zielonego piekła". Z drugiej czarno-biały obraz wpasowywał się stylem w stare zdjęcia, na których można oglądać sceny z życia Indian. Zdjęcia pokazano na końcu filmu, ale mnie także kojarzyły się choćby ze zdjęciami z książki "Zielone piekło", czy z reportaży Arkadego Fiedlera.
Pojawiało się tam też trochę symboliki: rzeka, wąż, jaguar. Nie będę teraz na siłę ich interpretować, ale dają pole do różnych przemyśleń.
Mam jednak wrażenie, że wszystko to co mogło być ciekawe zostało tylko pobieżnie liźnięte. Film, w moim odczuciu, bardzo płytko i nijako pokazuje tę "indiańskość", ich więzi z naturą, ich wierzenia. O dziwo spodziewałem się więcej filozofii, więcej przyrody.
Hm... Moim zdaniem jest to całkiem wyważone. Nie ma przesadnego przeintelektualizowania, co byłoby takie europejskie i chyba nie pasowałoby do tamtego rejonu. Jednocześnie nie jest to zwykły film przygodowo/etnograficzny. Akurat bym się nie czepiała tej kwestii.
Liczyłem na pełne danie z Indian, a dostałem zupkę w proszku.
To chyba kwestia rozminięcia się oczekiwań, bo ten film w ogóle nie aspirował do pokazywania życia Indian w stylu National Geographic.
Ja to widzę bardziej jako taką odyseję ludzi o dwóch przeciwstawnych systemach wartości, gdzie jednocześnie samo otoczenia, natura też jest bohaterem. Pokazuje także ingerencję zachodniej cywilizacji, która zburzyła spokój mieszkańców Amazonii, a wręcz zafundowała im piekło.
Warto też dodać, że oprócz podróży wgłąb dżungli, w filmie mamy niejednokrotnie do czynienia z podróżą wgłąb siebie. Oczywiście halucynki to wspomagają, ale myślę że ważna jest tutaj także pewna samotność i kontakt z naturą. Jest mowa o snach, ich znaczeniu, czy też snach na jawie pod wpływem odpowiednio dobranych roślinek
Daję tylko 7, bo jednak czuję jakiś niedosyt. Czegoś mi tutaj zabrakło. Było dobrze, ale tylko dobrze.
We are all evil in some form or another, are we not?
Wynudził mnie ten film trochę. Dialogów to tu na lekarstwo bo większość to monologi. Niby film głęboki, o codzienności ale mnie ta codzienność trochę zamuliła. Może innego dnia, w innej sytuacji mnie by tak nie zamuliło na tym filmie ale teraz tak niestety było.
Film ten jednak ma i swoje plusy. Czarno biały obraz tak bardzo nie przeszkadzał. Nie było jakiś dziwnych rzeczy. Muzyka i praca kamery ok. Historia również.
Samo to, że przez dwie godziny miałem oglądać film o cyganach było lekko zniechęcające. Bo czy ktoś zna uczciwie pracującego cygana? Albo chociaż słyszał? Jak już to pewno nieliczne wyjątki. Do dziś jak słyszę akordeon to mi się robi słabo bo zawsze pamiętam jak w Toruniu gdzie jest sporo cyganów gdy się jechało autobusem to matka z kilkoma dzieciakami wsiadali i jedno dziecko grało na akordeonie, a reszta biegała bo busie i kradła.
Ale wracając do samego filmu to jakoś tragicznie nie było. Od taka historia grupy ludzi, która ni to ziębi, ni to grzeje. Oczywiście odpychająca stylistyka samych cyganów sprawiła, że jakoś nie miałem siły by skupiać się nad kamerą czy innymi technicznymi rzeczami.
4/10 bo 3 to mało, ale 5 za dużo bo wczorajsze Niebo nad Berlinem było lepszym filmem
O nie, już miałem całą recenzję i jak dodawałem post, to coś się zjebało. Ech, dobra, takie streszczenie, bo nie chce mi się rozpisywać.
Strona wizualna mi się podobała. Animacja miała fajny styl, była klimatyczna i odpowiadała dziwnej i pokręconej fabule. Warstwa audio również mi odpowiadała. Generalnie film wydawał mi się trochę burtonowski, choć specjalista od Burtona nie jestem i pewnie Arleta może rozwinąć tę myśl.
Jeśli chodzi o fabułę, to mi się podobała. Znałem książkowy oryginał, który jako tako pamiętam. Z tego co widzę, film był plus minus wierny pierwowzorowi.
No i "morał". Niby to jest taka bajka dla dzieci, ale ze względu na styl, może to nie podejść małym dzieciakom. Osobiście nie posiadam prywatnego Bartosza, ale film można puścić dzieciakom jako lekcja, żeby nie ufać obcym - nawet jak oferują piękne rzeczy, słodycze itd. Czy to nie kojarzy się trochę z metodami jakichś pedofili? No i to też nauka dla rodziców, jak NIE traktowac dziecka. Trzeba im poświęcać czas i uwagę.
Podsumowując, ocenę zmieniłem na 8. Wczoraj się wahałem między 7 i 8, ale dziś doszedłem do wniosku, że bardziej 8.
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Generalnie film wydawał mi się trochę burtonowski, choć specjalista od Burtona nie jestem i pewnie Arleta może rozwinąć te mysl.
No tak. Pamiętam, ze przez Burtona w ogóle natrafilam na ten film.
Podobno inspiracja było Miasteczko Halloween ( które dawalam zresztą w poprzedniej edycji klubu).
We are all evil in some form or another, are we not?
v6.01.15 © 2003-2005 | Original style by yassineb :: Ported for PHP-Fusion by: 
Nie ukrywajmy r11; na Romów ciężko się patrzy, ciężko ich akceptować. Ich środowisko jest tak hermetycznie zamknięte, że praktycznie nie da się do nich dołączyć, ale też nie da się uciec. Dla mnie sam fakt, że Kusturica w ogóle podejmuje już nie pierwszy raz się tematykę Romów bałkańskich (z tego co się orientuję, to jest jedna z biedniejszych, jak nie najbiedniejsza część romskiej społeczności) z takim wyczuciem, jest godny pochwały.
to troche jednak zaburza moj kolejny pomysl, bo tez byl dosc etnograficzny... spojrze na liste flaka ze statami i dam cos innego dla urozmaicenia 
W objęciach węża 
