Poniżej recki ostatnich 6 filmów (oprócz "Człowiek pogryzł psa" bo już była). Jakby co to nie czytałem Waszych, bo mi się nie chciało, więc jeśli coś się powtarza to sorry...
Magnolia
Film jest wprawdzie bardzo długi, ale jest to jak najbardziej uzasadnione z racji przedstawienia dość rozbudowanej fabuły i kilku równoległych wątków. Jest sporo czasu, żeby każdy z nich mógł dobrze wybrzmieć, stąd nie miałem poczucia, że jest to zrobione po łebkach. Konwencja filmu to realizm z naddatkiem symbolicznym - bardzo przypadł mi do gustu pomysł z deszczem żab (jak domniemam nawiązanie do biblijnych plag). Film bardzo pojemny treściowo, uniwersalny, podejmując odwieczne problemy ludzkości. Oczywiście można traktować to miasto jako mikroświat. Pierwsze moje skojarzenie związane z innymi filmami to "Miasto gniewu" gdzie też jest taka polifoniczna narracja, przy czym "Magnolia" wypada dużo lepiej, jest bardziej wiarygodna fabularnie i emocjonalnie. Drugie to "Nashville" Altmana, które było chyba jednak bardziej skupione na samej Ameryce, stąd wydaje mi się nie być aż tak uniwersalne jak "Magnolia". Co jeszcze? Fajny od strony reżyserskiej, szczególnie te długie jazdy kamery. No i tak jak napisała panda na filmwebie - życiówka Toma Cruise'a (a myślałem, że to w "Oczach szeroko zamkniętych" osiągnął swój szczyt możliwości). 8/10
W objęciach wunsza
Bardzo klimatyczny film o przećpanych gołodupcach. Obok "Magnolii" chyba najlepszy z tego posta, stawiam je raczej na równi. Z jednej strony kino przygodowe, z drugiej apetyt na coś więcej. Sam zabieg kręcenia filmu w Amazonii w czerni i bieli to lekka ekstrawagancja, ale jak rozumiem reżyser chciał uniknąć w ten sposób typowego podziwiania widoczków, jako że film opowiada przede wszystkim o poszukiwaniach wewnętrznych. Potwierdza to choćby ostatnia, zrealizowana w kolorze, sekwencja snu, a wcześniej pada zdanie, że "sny są bardziej rzeczywiste od rzeczywistości". Dodatkowo całość jest hołdem dla zapomnianych i nieistniejących już plemion, więc czarno-białe kadry mają na celu wzmóc związane z tym poczucie melancholii i smutku. 8/10
Koralina
Chyba mój największy zawód z tej grupy filmów. Zdaję sobie sprawę, że film jest ogólnie uznany, ale czegoś mi brakło. Sama animacja na plus, jest tu chyba trochę komputera, ale cała reszta tak jak lubię. Dodatkowo ta nienowoczesność pasuje do miejsca w którym toczy się akcja. Na plus też początek, około połowa filmu, jest niezły klimat i tajemnica. Potem moim zdaniem coś pada. Pojawiają się nowe postaci, które nie były dla mnie zbyt interesujące. Akcja przyspiesza i gdzieś zatraca się klimat. Chyba za dużo się dzieje jak dla mnie i trochę się męczyłem pod koniec. Sumarycznie 6/10
Chcę się żyć
Typowy film na 7. To była najłatwiejsza dla mnie ocena do wystawienia. Po prostu porządny, ale też nic ponadto. Bazuje na schematach gatunkowych, ale cieszę się, że w Polsce ktoś potrafi robić dobrze takie kino, bo nieczęsto się to zdarza. Pierwsze moje skojarzenie to "Bogowie", choć może tamten był nieco bardziej błyskotliwy.
Tutaj zdecydowanie na plus rola Ogrodnika. Wielki szacun, bo zagrał tak jakby naprawdę był niepełnosprawny. Niezwykle wiarygodna kreacja.
Na plus też sposób przedstawienia świata niepełnosprawnych, którzy są tutaj pokazani z dużą empatią i ciepłem (szczególnie myślę o tych scenach na jakiejś zabawie czy co to tam było). Ogólnie cały film taki jest. Jak zobaczyłem pierwszą scenę w szpitalu, to bałem się trochę, że w taką narrację może dalej pójść ten film, ale jest dokładnie odwrotnie i zgodnie z tytułem więcej tu ciepła aniżeli tragizmu. A jak już pojawiają się te smutniejsze momenty jak śmierć czy rozstanie to nie są one przesadnie celebrowane. Sporo tu też humoru. Nie jest to typowe kino pesymizmu jakiego w Polsce mamy dużo, do jakiego przyzwyczaił nas choćby Smarzowski. Nie jest też przesłodzony. Myślę, że reżyserowi udało się znaleźć złoty środek na tym polu.
Podobał mi się też zabieg z narracją z offu, która oczywiście umożliwia poznanie myśli bohatera, ale przede wszystkim uwypukla dramat człowieka uwięzionego w zepsutym ciele, świadomego i zdrowego intelektualnie, który nie może w żaden sposób tego udowodnić. To musi być straszne uczucie.
Wszystkie odloty Cheyenna
Hmm o dziwo nie znam twórczości Sorrentino i to jest jego pierwszy film jaki widzę, co chyba nie było najlepszym pomysłem z racji, że to chyba jedno z jego słabszych dzieł. Film z gatunku nudnie pretensjonalnych i przeżywanych na siłę. Ogólnie mam bardzo mieszane uczucia, do samego filmu, jak i roli Seana Penna, która jest moim zdaniem przeszarżowana. Mam wrażenie, że na siłę chciał podkreślić jak bardzo dziwny, ekscentryczny i zagubiony jest jego bohater. W efekcie był bardziej irytujący niż przejmujący. Męczyłem się razem z nim. Poza tym jestem trochę zdziwiony, bo spodziewałem się filmu o muzyce lub w klimacie rocka, a bardziej była to historia o nazistach. To chyba najbardziej sztywny film o muzyku rockowym jaki widziałem (dużo lepiej wypada tutaj "Heavy Trip" ). Dodatkowo, tak jak mówię, pretensjonalny, niektóre dialogi były bardzo mdłe. Te niby ładne ujęcia i nadużywanie slow motion też na minus. Mam trochę podobnie jak panda i czuję, że jeszcze jakieś 6-7 lat temu ten film by mi się spodobał, ale teraz raczej po mnie spłynął i trochę niestety zmęczył. No i zakończenie, które mówi nam, że bohater dojrzał, porzucił śmieszne ciuszki i makijaż i stał się prawdziwym mężczyzną XD Banalne to i nie podoba mi się. 5/10
Pi
Na pewno najciekawszy formalnie film z tej grupy, choć niekoniecznie najlepszy. Jestem zaskoczony, że akurat Umba go dał - nie wiem czy świadomie czy nie, ale film jest dziwny, surrealistyczny, na pewno inny od tego matematycznego filmu z 1 edycji. Nie jestem jakimś wielkim fanem Aronfsky'ego. Chyba nie dałem żadnemu jego filmowi więcej niż 7, ale doceniam go za to, że jako jednemu z nielicznych udało się przeniknąć do mainstreamu robiąc tak, bądź co bądź, osobliwe kino. Bardzo podobały mi się wszystkie surrealistyczne sekwencje i samo zakończenie, które nie daje jasnej odpowiedzi na temat znaczenia odkrytej liczby, a raczej zostawia nas z poczuciem, że świat jest zbyt skomplikowany na to, żeby móc go opisać przy pomocy wzoru, co jest w sumie zgodne z moim spojrzeniem na tę sprawę. 7/10
Edytowane przez Flaku dnia 23-09-2019 16:32
To był mój drugi film Arfonskiego. Wcześniej oglądałam "Mother!" i tamten film podobał mi się bardziej. "Pi" samo w sobie nie było złe, ale nie do końca odpowiada moim gustom w kwestii tematu. No kurczę, zwyczajnie nie przepadam za tymi matematycznymi dywagacjami i matematycznym widzeniem świata. Nie moja bajka. Na uwage zasługuje jednak sfera wizualno-dźwiękowa filmu. Nie powiem, żeby mnie zachwyciła, wręcz momentami była bardzo nieprzyjemna, ale na pewno była oryginalna, dzięki czemu ten film sporo zyskał.
Daję 6, z naciągnięciem do 6,5
We are all evil in some form or another, are we not?
Flaku napisał/a:
Jestem zaskoczony, że akurat Umba go dał - nie wiem czy świadomie czy nie, ale film jest dziwny, surrealistyczny, na pewno inny od tego matematycznego filmu z 1 edycji.
No świadomie, świadomie. Plus minus wiedziałem czego się spodziewać. x+y był kompletnie inny, a i owszem, ale nie dawałem teraz Pi na zasadzie podobieństw. Miałem ten film od jakiegoś czasu na liście do obejrzenia, bo jednak lubię motyw matematyki.
Co do samego filmu. Jak wspomniała Otherka część wizualno-dźwiękowa była dość trudna, momentami trochę męcząca. Owszem przy okazji oryginalna, ale jednak jeśli oryginalność jest nieprzyjemna, to jestem raczej na nie.
Co do fabuły dla mnie spoko. Mieliśmy Żydów, mieliśmy krach na giełdzie, mieliśmy matematyka bliskiego przełomowego odkrycia.
Otherwoman napisał/a:
No kurczę, zwyczajnie nie przepadam za tymi matematycznymi dywagacjami i matematycznym widzeniem świata. Nie moja bajka.
Ja mam zupełnie odwrotnie, dla mnie to najlepsza strona filmu. Ja lubię takie matematyczne motywy i ten sposób patrzenia na świat. Fajnie było znowu posłuchać o Fibonaccim. Ciekawe było też o tych liczbach z tory i o języku hebrajskim.
Generalnie dobry filmiak, przyjemnie było posłuchać o matematyce, ale trochę męczący w odbiorze ze względu na styl + niczego jakiegoś super odkrywczego czy porywającego w nim nie było.
7/10
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
No bo co tu mieliśmy? Chłop jeździł samochodem i rozmawiał z paroma osobami, a w tle jakieś kamieniste chuj wie co
No dobra, a na poważnie. Mieliśmy dużo rozważań religijno - filozoficznych o życiu, o samobójstwie, o zabójstwie, ale w ogóle się w te dialogi nie wkręciłem. Temat jest ogólnie ciekawy, myślę, że te dialogi zabiły film. W mojej ocenie takie przemyślenia mogłyby być o wiele ciekawsze, a były dla mnie mocno nieprzystępne i nijakie.
Wizualnie obraz mocno surowy, też mi się to nie podobało.
Zakończenie było ciekawe, jestem mocno zaskoczony taką końcówką, to było dziwne, ale jakoś tak oceniam na plusik.
Hmm.. i chyba to tyle. Nieudana próba ambitnego kina.
3/10
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
w przeciwienstwie do Umby podobalo mi sie wszystko to, co jemu sie nie podobalo, ale to raczej norma
te klaustrofobiczne kadry, industrialno-triphopowa muzyczka, bardzo szybki montaż, no w przeciwienstwie do requiem for a dream to tutaj mi to mega pasowalo
troche wlasnie nie kupuje tej boskosci liczby, no ale nie zmienia to faktu ze fabularnie to gra, film sie da ogladac, jest krotki ale powiedzialabym ze to raczej odpowiednia dlugosc dla czegos takeigo, bo jednak meczy taki film ze skaczacymi dzwiekami
w przeciwienstwie do Umby podobalo mi sie wszystko to, co jemu sie nie podobalo, ale to raczej norma
przy kilku filmach się zgadzaliśmy, nawet w jednej recenzji pisałem, że to dziwne, ale któryś raz z rzędu się z Toba zgadzam
a co do Twojej recenzji to zgadzam się co długości. rozciągnięcie tej historii byłoby męczące ze względu na dźwięki i niepotrzebnie rozwlekałoby fabułę, która była "akurat" pod te długość
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Pewnie niektórych może dziwić, że dałam aż 5/10, ale, mimo tego że film oglądało się fatalnie, było tam kilka rzeczy, które mi się podobały.
Po pierwsze sam pomysł. Było to pewnego rodzaju kino drogi. Pan Badli ciągnie swoją Odysję po jakichś irańskich pustkowiach i gada z przypadkowymi ludźmi. Niby klasyczny schemat, ale po raz pierwszy stpoykam się z tym, że bohater zamiast zyciowej przemiany na rzecz rozwoju, "podróżuje", by umrzeć. Każda kolejna rozmowa nie zmienia jego zamiaru, ani jego samego, a wszystko zmierza do ponurego końca w dole. Co ciekawe, czymś takim jest właściwie ludzkie życie - nieustannie zmierzamy ku śmierci, napotykając na swojej drodze różne osoby, które wnoszą coś do naszego życia bądź nie. Ostatecznie nie ma to znaczenia, bo i tak wszyscy umrzemy. Zanim to jednak nastąpi, możemy cieszyć się różnymi drobnostkami, jak tytułowy smak wiśni.
Ciekawe jest też to, że temat samobójstwa został podjęty przez twórców z kraju, bądź co bądź, muzułmańskiego. Wydaje mi się to rzadkością. (tak samo, jak np. nie robią oni horrorów i planowałam dać do klubu pierwszy muzułmański horror, ale niestety nie sposób go normalnie gdzieś obejrzeć...).
Całą reszta mi się niestety nie podobała. Pomysł fajny, ale realizacja niespecjalnie, przynajmniej w moim odczuciu. Bardzo chętnie zobaczyłabym realizację takiego tematu w zupełnie innej odsłonie. Dialogi były okropne. Zarówno w treści jak i wykonaniu. Pewnie "tak miało być", ale mi się fatalnie oglądało recytowane teksty przez poszczególnych bohaterów. Szczególnie rozmowa z dzieciakiem z wojska była okropna. Ujęcia, skupione głównie na ukazywaniu kierowcy z boku, drażniły mnie masakrycznie. Już mnie brało na wymioty od ciągłego patrzenia na ten jego profil
No i pozostaje jeszcze kwestia zakończenia. Osobiście nie mam pomysłu, jak je interpretować. Może podczytam, jak pozostali to rozumieją
We are all evil in some form or another, are we not?
Irytujący film. Nie był jakiś tragiczny ale irytujący. Po pierwsze czarno biały. Wiem, że zaraz ktoś napisze że taka stylistyka czy inne coś ale mnie to zwyczajnie denerwuje w większości w nowych filmach. Większą sztuką jest według mnie granie kolorami zamiast walnąć czarno białym obrazem. Po drugie dźwięk w tym filmie najbardziej irytujący. Poza tym ten świat liczb to w dużej mierze nie moja bajka. Trawię matematykę tylko w pewnym zakresie choć rozumiem, że praktycznie wszystko się na liczbach opiera. Na dodatek wątek o żydach i chyba mam coś z głową ale jak zobaczyłem tego przywódcę z brodą to pomyślałem że Flaku jak nic.
4/10
Chce się żyć
Zdecydowanie lepszy film. Mam takie wrażenie, że gdyby to była amerykańska produkcja wysokobudżetowa a zamiast Ogrodnika grałby jakiś DiCaprio to oskar za pierwszoplanową rolę byłby pewny. Ogólnie to choroba poruszona w filmie to chyba najgorsze dziadostwo jakie się może trafić. Wszystko rozumiesz a za nic nie możesz przekazać otoczeniu co czujesz, myślisz. To musi być przerażające tkwić w takim stanie przez kilka dni, a co dopiero przez całe życie.
Ogólnie nie mogę się przyczepić raczej do niczego. Bardzo fajnie ukazana relacja z rodziną. Z początku nawet dobrze ale z latami problemy narastają co jest takie bardzo życiowe.
Taki film średniak. Niczym wielkim mnie nie zaciekawił. Niczym wielkim mnie nie ujął. Taki banalny był po prostu. Nie irytował jednak, nie był jakiś nudny, ale trochę nijaki.
Smak wiśni - czyli jak uśpić adiego w niedzielne popołudnie
Film był nudny. Wiem że niektórzy tutaj mają alergię na to słowo ale cóż, takie życie. Człowiek sobie jeździł i szukał osoby która go zakopie. Na prawdę nie ma lepszego sposobu by się zabić i nie musieć przy tym angażować drugiej osoby? Dialogi mocno drętwe a do tego denerwował mnie język perski. Takie świergoczenie choć jak słucham arabskiego to jest nawet gorzej. Podsumowując ten krótki wywód film dłużył się niemiłosiernie mimo iż był krótki(co jest jedną z niewielu zalet). Na koniec taka mała dygresja, że te nagrody to dają też chyba nieco za egzotykę bo jakby to był jakiś film amerykański czy inny francuski to by pewno nagrody nie było.
Każda kolejna rozmowa nie zmienia jego zamiaru, ani jego samego, a wszystko zmierza do ponurego końca w dole.
Nie do końca w sumie, tzn rozmowa ze staruszkiem na pewno w jakimś stopniu wpłynęła na bohatera, ale czy ostatecznie go uratowała to nie wiadomo. Ale ogólnie to, że nie dostajemy wielu informacji, m.in. dlaczego bohater chce umrzeć (najpewniej są to kwestie czysto egzystencjalne, związane z samotnością, co jest dodatkowo fajne bo zostaje skontrastowane z biedą, gdzie ludzie mają raczej inne problemy), kim właściwie jest i jaką decyzję ostatecznie podejmuje, uważam za dobre posunięcie, bo nadaje to historii uniwersalnego sensu związanego właśnie z tą podróżą przez życie, na której końcu zawsze czeka śmierć. Także czy bohater przeżył czy nie, nie ma w sumie aż tak dużego znaczenia. Natomiast sama ostatnia scena jest dla mnie zagadką i nie wiem co o niej myśleć, poza tym że raczej nie należy do chronologii zdarzeń i być może jest jakimś autotematycznym zabiegiem.
Natomiast co do formy to mi się właśnie bardzo podobała, bo jak wiecie lubię takie powolne i oszczędne kino. Dodatkowo bardzo fajna była sceneria tych zdarzeń, ten wszechobecny brud, nieustannie sypiąca się ziemia i unoszący w powietrzu pył, co było bardzo symboliczne i podkreślało ponury nastrój samej historii. No i dla mnie dialogi były spoko, nie wiem w czym problem, a sam wątek z tym dzieciakiem bardzo poruszający. Fajny był też zabieg z postaciami, które spotykał bohater i ich podejściem do sytuacji. Najbardziej pomocny okazał się tylko starszy, doświadczony człowiek podczas gdy najmłodszy po prostu uciekł. Sumarycznie mocne 7/10.
- Relacje Viktora z ludźmi: żoną, innymi kobietami i przyjacielem
- Relacje Viktora z uczniami.
- Wątek uczuciowy między Victorem a uczennicą.
- Kwestie wizualne. Było dużo dobrych ujęć, które mi się podobały. Fajna była między innymi scena opisywania techniki przepłynięcia progów. Ale nie tylko, dużo było dobrych scen.
- Wątek podróży i przemiany - jeden z moich ulubionych motywów.
- No i piękne ujęcia przyrody. Dużo mówiło się o rzece, w której można się doszukiwać wielu znaczeń symbolicznych.
Jednym słowem film generalnie dobry, choć jakoś trudno znaleźć mi w nim coś więcej. Takie typowe 7/10.
No i oglądając go, miałam nieustanne skojarzenie z wydarzeniami ze stycznia roku 2003. Wtedy również nauczycel geografii zabrał swoich uczniów na wyprawę na Rysy, z tym że dziewięcioro z nich tej wyprawy nie przeżyło. (Jakby ktoś był zainteresowany, powstał o tym również film "Cisza" ). Powiem szczerze, że ja jako nauczyciel raczej bym się nie zdecydowała na coś takiego...
We are all evil in some form or another, are we not?
Generalnie podpisuję się pod postem Otherwoman, dla mnie to właśnie taka typowa standardowa "siódemka". Ale wypada dodać coś od siebie:
Film mógłbym podzielić niejako na 2 części, pierwsza "miejska" i druga to "wyprawa".
Obie były ok, ale jednak bardziej podobała mi się część pierwsza. Mieliśmy w niej bardzo porządnie i ciekawie przedstawione relacje Viktora z rodziną, ze znajomymi, z przełożonymi czy z uczniami. I jak dla mnie te relacje były najmocniejszą stroną filmu. W ogóle nasz nauczyciel był w moim mniemaniu dobrze napisaną postacią i trafiały do mnie jego problemy, słabości, zachowania.
Na plus też tło rosyjskiego zadupiastego miasteczka.
Spodobało mi się też pokazanie jakim nauczycielem jest Viktor, jego podejście do uczniów czy obowiązków. W moim mniemaniu był dobrym nauczycielem. Jak widzę różne gimbazy itd. to mam wrażenie, że metody wychowania z dawnych lat (linijką po łapach) przydałyby się w dzisiejszych czasach.
Swoją drogą, pamiętam, że jako dzieciak z podstawówki myślałem o tym, że w przyszłości zostanę nauczycielem matematyki. Całe szczęście szybko mi przeszło I zgadzam się z Arletą, na miejscu nauczyciela, bałbym się brać odpowiedzialności za tych nieuków nawet na jakiejś bezpiecznej wycieczce, a co dopiero na takim ekstremalnym wypadzie.
Podsumowując, film dobry, podobał mi się, ale niczym nie zachwycił, nie przedstawił niczego szczególnego, takie zwykłe 7/10.
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
v6.01.15 © 2003-2005 | Original style by yassineb :: Ported for PHP-Fusion by: 
Ale w sumie nie brzmi źle, może być spoko 
